ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΘΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ
Γ. ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ Η ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡ ΓΑΛΕΙΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΘΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ (ΜΚΚ). ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ, ΕΚΤΕΝΩΣ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ. ΩΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΛΟΙΜΩΞΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΠΩΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕ ΝΟΥΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΤΟΥ ΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ 5 ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΝΑ 100 ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ, ΕΝΩ ΤΟ 90 % ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 60 % ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ GRAM(-) ΑΕΡΟΒΙΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ. ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 40% ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ, ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΕ ΤΟ 41-47% ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΕΠΙΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΚΚ. Ο ΜΚΚ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΛΛΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ, ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ: Α) ΜΙΚΡΟΒΙΟΥΡΙΑ, ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ, ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΠΟ GRAM(-) ΑΕΡΟΒΙΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΠΡΟ ΔΙΑΘΕΣΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΤΗΡΙΑΣΜΟΥ. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟ ΑΣΘΕΝΗ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ. Β) ΚΥΣΤΕΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, ΣΥΝΗΘΩΣ, ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥΡΙΑ. Γ) ΛΙΘΙΑΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Δ) ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΙΖΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΡΟΔΟΧΟ ΚΥΣΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΥΛΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕΤΗΡΑ ΜΕ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΡΑ ΞΗ ΤΟΥ. Ε) ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΣΤΗΣ («ΠΟΛΥΠΟΕΙΔΗΣ ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ») ΚΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΜΚΚ. Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΚΚ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΟΥΡΟ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΑΠΟ 37-41 % ΚΑΤ' ΕΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΑΕΤΙΑ 1970-1976 ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ: Α) ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ ΠΡΙΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ, ΕΦΟ ΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ, ΜΚΚ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΛΙΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ. Β) ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΙΣ ΑΣΗΠΤΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗΣ. ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΣΤΕΙΡΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΥΡΟΣΥΛΛΕΚΤΗ. Γ) ΛΗΦΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΜΕ ΑΣΗΠΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΡΟΥΤΙΝΑΣ. Δ) ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΑΚΩΛΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΑΛΗΣ ΡΟΗΣ ΟΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΚΑΘΕΤΗΡΑ ΣΕ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ. Ε) ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΥΝΕΧΩΝ ΠΛΥΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΩΝ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΩΝ. ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ. ΣΤ) ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥΡΙΑ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ. Ο ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΚΚ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ 7 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 11 % ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ. ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΕΥΝΗΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΘΕΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΣΤΗΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ. ΣΤΙΣ ΜΕ ΛΕΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΚΚ, ΦΑΝΗΚΕ ΟΤΙ ΤΟΣΟ Ο ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΚΚ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΥΨΗΛΟΣ, ΙΔΙΩΣ ΣΤΙΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ (ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑ ΘΕΤΗΡΑ, ΣΥΧΝΑ ΜΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΟΥΡΩΝ). ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΤΑΝ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛ ΛΟΥΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΜΚΚ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩ ΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ. Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ.
ΑΡΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, 9(A), Α105-Α141, 1992